W terapii wykorzystywane są istniejące w organizmie człowieka i wokół niego drgania elektromagnetyczne (biosygnały), które są nadrzędne w stosunku do procesów biochemicznych i nimi sterują. Poza fizjologicznymi (harmonicznymi) drganiami elektromagnetycznymi w organizmie człowieka istnieją również drgania patologiczne (dysharmoniczne), zakłócające, wywołane np. obciążeniem ustroju toksynami, zranieniami, infekcjami, niewyleczonymi chorobami. Sumę drgań fizjologicznych i patologicznych określa się mianem drgań własnych organizmu pacjenta. Ponieważ drgania własne organizmu mają naturę elektromagnetyczną można je wychwycić, zarówno z powierzchni skóry, jak i z tkanek oraz narządów, za pomocą specjalnych elektrod i za pomocą przewodu doprowadzić do urządzenia terapeutycznego. Pole magnetyczne elektrod jest niezwykle małe i służy jedynie przekazywaniu informacji. Drgania te są przetwarzane dzięki nowoczesnej elektronice (aparat BICOM) w drgania terapeutyczne. Drgania terapeutyczne przekazywane są z powrotem z urządzenia do organizmu pacjenta. Działanie terapeutyczne przebiega nie w urządzeniu, lecz w samym organizmie pacjenta. Elektromagnetyczne pole pacjenta reaguje natychmiast na dokładnie dopasowany sygnał terapeutyczny i z kolei przekazuje do urządzenia BICOM zmieniony wzorzec drgań. Proces ten ciągle się powtarza w ułamkach sekund. W ten sposób patologiczne sygnały są w organizmie redukowane a w końcu wygaszane.
Na skutek poprawy biofizykalnego stanu energetycznego pacjenta dochodzi stopniowo do poprawy procesów biochemicznych – normalizacji i wyleczenia.
Terapia biorezonansowa tak jak homeopatia, akupunktura i inne metody medycyny komplementarnej nie zapewnia 100% skuteczności, jest to zawsze zależne od danego schorzenia i samego organizmu pacjenta oraz od jego sumiennego stosowania się do zaleceń. W medycynie konwencjonalnej nie była przedmiotem badań naukowych i jeszcze nie jest rozpoznawalna.